Pensioenfondsen hebben de gewoonte om financiële mee- en tegenvallers door te schuiven naar de toekomst. Onverwachte financiële schokken worden geabsorbeerd in de dekkingsgraad en met vertraging toegedeeld aan deelnemers gedurende een herstelperiode. Met het oog op de aankomende hervorming van het pensioenstelsel is het van belang deze praktijk te evalueren. Dit artikel bevat een analyse van de economische en politieke argumenten voor en tegen een (lange) hersteltermijn.